|
|
| همانژیوم شایع‌ترین تومور خوش‌خیم کبد است و به استثناء پوست و غشاهای مخاطی - کبد نیز شایع‌ترین محل بروز همانژیوم‌ها است. زنان 6 برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند. از لحاظ بافت‌شناسی همانژیوم‌های کبد از نوع کاورنو (غاری) هستند: اکثر همانژیوم‌ها ضایعات زیرکپسولی منفرد و کوچکی هستند که به‌طور اتفاقی حین لاپاروتومی یا در اتوپسی یافت می‌شوند. ضایعاتی که بیش از 4 سانتی‌متر قطر دارند ممکن است درد شکمی و یا یک توده? قابل لمس ایجاد کنند. همانژیوم‌های بزرگ مادرزادی در کبد ممکن است با ضایعات مشابهی در پوست همراه باشند. گاهی از اوقات تظاهرات بالینی همانژیوم به یک فیستول شریانی - وریدی شباهت پیدا می‌کند و باعث هیپرتروفی قلبی و نارسائی احتقانی قلب می‌شود. |
|
| بیوپسی با سوزن کلفت خطرناک است، ولی بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف خطری ندارد. با این‌حال، بیوپسی به‌ندرت توصیه می‌شود، چون در اکثر موارد می‌توان با سینتی‌گرافی، CTاسکن با ماده? حاجب، MRI یا آنژیوگرافی به تشخیص قطعی دست یافت. |
|
| همانژیوم‌های علامتدار باید با لوبکتومی یا توده‌برداری برداشته شوند. به‌نظر می‌رسد که استروژن‌های اگزوژن به عود اتفاقی همانژیوم‌های بزرگ کمک می‌کنند، بنابراین باید از تجویز آنها خودداری کرد. |
|
| سیر بالینی همانژیوم‌های بدون علامت، چه بزرگ باشند و چه کوچک، خوش‌خیم است. |
|
تولد بره...